Het Japanse lableven

11 november 2012 Blogs

In deze blog zal ik nog wat dieper ingaan op mijn stage in Japan. Nadat ik een afspraak had gemaakt met de professor in Japan om een onderzoek uit te voeren, mocht ik mijn eigen onderzoeksvoorstel schrijven. Op een half A4’tje had ik vervolgens een stukje geschreven over hoe bepaalde cellen in het brein met behulp van exosomen (uitgescheiden blaasjes) de werking van neuronen zouden kunnen beïnvloeden. Ondanks de afwezigheid van details werd mijn plan toch goed ontvangen door mijn Japanse lab.

Geschreven door Bart van Dijk

Voor mijn stage begon wist ik niet zeker of het geplande onderzoek eigenlijk wel door zou gaan, omdat we mijn onderzoeksvoorstel niet meer in detail besproken hadden. Voor het onderzoek zou ik bovendien genoodzaakt zijn dieren te gebruiken, wat in Nederland erg strikt geregeld is. Maanden van te voren wordt door een commissie besproken hoeveel dieren er gebruikt mogen worden voor de studie en welke handelingen er uitgevoerd mogen worden, om het ongerief van de dieren zo beperkt mogelijk te houden. In Japan is dit echter minder strikt geregeld, waardoor ik bij aankomst direct aan de slag kon. Ik heb begrepen dat het laboratorium waarin ik werk erg rijk is, omdat het zonder limiet door de overheid gefinancierd wordt. De professor die mij begeleidt vindt bovendien dat het onderzoek dat ik uitvoer aan niets mag ontbreken. Dus mag ik zelf bepalen welke materialen aan te schaffen om mijn proeven uit te voeren. Tegelijkertijd motiveert hij zijn werknemers om heel zelfstandig te werken. Tijdens de stages in Nederlandse laboratoria werden veel proeven die ik bedacht juist als niet noodzakelijk beschouwd en was er meestal geen geld voor. Het is voor mij als student erg leuk dat ik hier zonder beperkingen of aanpassingen mijn voorgestelde onderzoek mag uitvoeren.

Ondanks al die vrijheid zijn er toch ook beperkingen. Een van deze beperkingen is ’tijd’. Niemand in het laboratorium heeft ervaring met het onderwerp van mijn onderzoek, dus ben ik genoodzaakt al mijn kennis uit de literatuur te halen. Zo probeer ik in eerste instantie experimenten te herhalen van andere onderzoeksgroepen. Echter niet altijd zijn hun methodes en gebruikte materialen duidelijk genoeg beschreven in hun wetenschappelijke artikelen en kom ik nog wel eens voor een raadsel te staan. Zo had ik voor een experiment precies dezelfde chemicaliën besteld die in een eerder onderzoek gebruikt werden, maar kon ik, na het experiment talloze keren herhaald te hebben, toch niet op hetzelfde resultaat uitkomen. Doe ik dan toch iets fout of heeft de auteur van het artikel belangrijke informatie achtergehouden?

Na enige training en aanpassing van het protocol, verkreeg ik de gewenste resultaten en kon het echte werk beginnen. Ik ben nu de bestaande experimenten aan het aanpassen aan mijn onderzoek, anders zou ik niets nieuws uitvinden. De experimenten moet ik dus min of meer geheel zelfstandig structuur geven. Bovendien moet ik alles herhaaldelijk uitvoeren om de resultaten te verifiëren. Het optimaliseren van de experimenten kost meestal veel tijd, soms wel een aantal weken tot maanden. Om dit alles binnen een jaar tot een verslag met vernieuwende inzichten over de werking van het brein te smeden is dan ook een uitdaging.

Met de werktijden van dit laboratorium waarover ik in mijn eerste blog schreef kan ik gelukkig veel gedaan krijgen. Ook houden de airconditioners de werkplek op een aangename temperatuur, en gelukkig maar, want het was hier in de zomermaanden boven de 30 graden in Tokio. Daarbij worden mijn bestellingen binnen een aantal dagen bezorgd en kan ik mijn experimenten vlot uitvoeren zodat ik waarschijnlijk wel genoeg mooie bevindingen kan verzamelen in de beperkte tijd dat ik heb. Door televisieseries als CSI lijkt het soms dat het krijgen van een mooi resultaat in een laboratorium een kwestie is van dagen en dat alles werkt als gepland. Helaas is dit zelden het geval, het is tijdrovend en kost veel moeite. Door een beetje te sleutelen aan mijn experimenten gaat het nu goed en krijg ik resultaten die weer nieuwe vragen oproepen, waardoor het onderzoek interessant blijft. De ontdekkingstocht in dit Japanse laboratorium blijft mede hierdoor een spannende en zeer uitdagende ervaring.